آموزش پزشکی عمومی
در دهه های گذشته کمبود پزشکان مورد نیاز برای ارائه خدمات سلامت، از عمده ترین تنگناها و مشکلات نظام سلامت ایران بوده است. این امر باعث شد تا توجهات، عمدتاً" به گسترش کمی نظام آموزش پزشکی عمومی کشور معطوف شود. گرچه، توجه وافر در این زمینه توانست مشکلات متعددی را در اجرای برنامه های نظام خدمات سلامت برطرف نماید، اما عدم تقارن کیفیت آموزشی، متناسب با رشد کمی آن، آموزش و امور حرفه‌ای بعد از فارغ التصیلی در این رشته را دچار مشکلات و نابسامانی های مختلفی کرد. این مشکلات به همراه نقاط ضعفی که ساختار نظام آموزش پزشکی عمومی کشور دچار آن است باعث شد تا در سالهای اخیر فعالیت های گسترده ای در راستای ارتقای کیفیت آموزشی انجام گیرد.
بر همین اساس حوزه دبیرخانه شورای آموزش پزشکی و تخصصی کشور با حمایت معاونت آموزشی بر آن شد تا ساماندهی و اصلاح نظام آموزش پزشکی عمومی کشور را در اولویت فعالیت های خود قرار دهد. در این راستا در دی ماه سال ۱۳۸۰ کمیته ای متشکل از افراد صاحب نظر تشکیل شد.
در جلسات نخست این کمیته، عمدتاً" مشکلات نظام آموزش پزشکی عمومی کشور، وضعیت فعلی و نقاط قوت و ضعف آن، مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. نتیجه این بررسیها..